Alessandro Castellani, Ca’ la Bionda
De Amarone Anteprima 2010 die onlangs gehouden werd in Verona, stond in het teken van belangen, discussie, verandering en ontwikkeling. Op zich is het niet vreemd dat er weinig rust is in de valleien waar deze intrigerende wijn zijn oorsprong vindt. Amarone is immers alles behalve een historische wijn. Voor 1960 maakten slechts enkele wijnhuizen de wijn, die destijds niet meer was dan een droog gevinifieerde recioto.~ Fred Nijhuis
Hoewel de nieuwe jaargang 2010 de meeste aandacht had moeten krijgen, hielden velen zich vooral bezig met discussies over de toekomst van amarone. Enkele jaren geleden distantieerde een groep producenten zich al van het Consorzio uit onvrede over het gevoerde beleid. De groep Le Famiglie dell’Amarone d’Arte, vond de regelgeving niet streng genoeg en stelde eigen, strengere reglementen op.
Opmerkelijk genoeg staan enkele van deze producenten nu juist zelf ter discussie. Ze passen het proces apassimento te pas en te onpas toe en hollen daarmee het begrip ripasso, amarone en recioto uit. Ook het verzet tegen grote handelsondernemingen groeit. De grootste onder hen is een Toscaanse organisatie die maar liefst 50% van alle druiven in de regio opkoopt. Zij leveren de bulk-amarone die in supermarkten onder een tientje verkocht wordt en het kwaliteitsimago van amarone onder druk zet. Als lid van het consorzio met een groot aandeel in het stemrecht zijn ze echter sterker dan de bonte verzameling kleine producenten die niet zelden hopeloos verdeeld is.
De groep Vignaioli Indipendente met 52 producenten uit Valpolicella, heeft nieuwe voorstellen gelanceerd die de identiteit, integriteit, kwaliteit en toekomst voor amarone waarschijnlijk beter kunnen beschermen. Zij stellen voor dat alleen wijnhuizen met eigen wijngaarden nog amarone mogen produceren. Christian Marchesini, de huidige president van het Consorzio Tutela Vini Valpolicella, pleitte in zijn toespraak voor een betere samenwerking met iedereen, ook diegenen buiten het consortium. In hoeverre hij de gelederen kan sluiten, blijft de vraag. Zijn intenties zijn in ieder geval lovenswaardig.
En voor wie geïnteresseerd is in amarone 2010: het jaar was frisser en natter dan gemiddeld met een groeiseizoen dat relatief kort was. Dit resulteerde in druiven met weliswaar voldoende rijping, maar over het algemeen met een niet meer dan een gemiddelde structuur en iets hogere zuurgraad. We proefden veel opvallend frisse amarones die, vooral op de kortere termijn, aangenaam drinkplezier geven. Tot onze favorieten behoren die van Accordini Stefano, Bertani, Ca’ la Bionda, Corte Rugolin, Corte Sant’Alda, Gamba, Santa Sofia, Valentina Cubi en Viviani.
