In Parijs-Roubaix volgen wielrenners het routeplan, bij de GPSH moet je zelf de weg vinden. Als je bijvoorbeeld bij glas 4 voor een pinot noir kiest uit Frankrijk, laten we zeggen een maranges premier cru uit 2015 van die en die, dan is dat bepalend voor de rest van je parcours. Een bepaald druivenras komt namelijk maar één keer voor in het wedstrijdverloop. Het voordeel is echter dat je die beslissing met zijn drieën neemt. Ploegenspel dus.

Het zijn niet de minste renners die de klassieker winnen, sommigen doen dat zelfs vaker. Toch hebben heel bekende coureurs die koers nooit gewonnen en onbekende wel. Ook bij ons komt het soms voor dat ineens uit het niets een team met de eer gaat strijken. Onder ons gezegd: eigenlijk vinden we dat de mooiste edities van onze klassieker. Veel bekende wijnprofessionals doen al jaren mee, vooral omdat ze het steeds opnieuw een leuke uitdaging vinden, maar ze wonnen nog nooit. Ook dat hoort bij de GPSH. We juichen hun deelname alleen maar toe. Volhouders winnen ooit een keer de Parijs-Roubaix van de wijnproefkunde…