‘Het gelukkigste volk van Europa’. Dat zijn we, vindt de VVD. Het was de boodschap van een propagandafilmpje, waarin politici zich met de zoetste geuren van de welvaart besprenkelden en in koor ‘hoog het glas’ door hun salons lieten galmen. Daarmee gaven ze de toon aan in een glasland dat wijnhaters het liefst zouden opblazen.
Want wat die afraders ook proberen, we heffen méér glas dan er in glasbakken verdwijnt. Alleen al die ‘manifestaties’, competitie- ‘events’ en concoursen maken wijnglazen onmisbaar. Ze worden inmiddels in allerlei lucratieve varianten de markt in gepompt. Om de wijndrinker méér mee te geven dan het cliché waarmee je zelfs bij aankoop van drie-euro-bocht in iedere wijnwinkel om de oren wordt geslagen: ‘Geniet ervan’.
Initiatieven
Maar niet alleen daar is het glas de verbinding tussen mens en welvaart. Ook bij al die bedenksels waarmee wijnvrienden zich zo graag profileren, zoals de verkiezing van de ‘beste’ Zwingelspaanse dessertwijn. En daar doet zich een zorglijke ontwikkeling voor. Om niet te zeggen een explosie van initiatieven die polderland op z’n smalst willen laten schitteren als het paradijs van organisatietalent. We hebben in alle landstreken al aspergewijnen, al willen vinologen dat de wijnpolitie die uitroeit. En wie heeft er nooit gehoord van de Zeeuwse kreeften- en mosselwijnen, die hoogwaardigheidsbekleders van hiërarchisch bescheiden statuur een vrolijk dagje uit bezorgen. In Mokum, dat al zijn ‘evenementen’ graag als ‘magisch’ ziet verkocht, willen ze nou ook de ‘beste haringkarwijn’ gaan uitroepen. En de gastronomische alliantie die zich naar goed vaderlands gebruik een exotische naam heeft aangemeten, denkt serieus na over een nationale coquillewijn, die niet onder de 10 euro per glas op de kaart mag.
Intussen heeft het Verbond van Zuidelijke Frietkramen zich gemeld voor de verkiezing van de lekkerste patatje-oorlog-wijn. En na een nogal rumoerig verlopen bijeenkomst van pizzeria-bazen is besloten uitsluitend een ‘beste’ wijn te nomineren voor de Pizza Hawaii, mits uit een op hout gestookte oven.
Overvloedig
Ik voorzie dat de verkiezing van de ‘beste’ provinciale ice-wijn nog wel even zal uitblijven bij gebrek aan aanbod. Dat geldt dan weer niet voor vernissagewijn, die beneden de 2 euro per fles rijkelijk inhalige Randstadgalerieën uitstroomt, maar zelfs als armzalige hoorn des overvloeds geen ‘beste’ onder de slechtsten oplevert. Bij de lagere overheden en de feestpakkettenvullers zit er kwalitatief tenminste nog enige vooruitgang in. Maar illustratief voor de royale levensomstandigheden die hoog geleerden ons aanpraten? Nou, niet bepaald.
Het wordt dus tijd dat er een nationale Welvaartswijn komt. Maar dat kan, ondanks de geluksclaims van politici, nog wel even duren. Want wat er dan in de ‘blend’ moet, houdt het land nog wel even aan de praat.
