Weissburgunder is gewoon everybody’s darling!

Op 12 juli jl. vond in het Badische Leimen een Weissburgunder-Symposium plaats. Op dit treffen werden veel facetten van dit heerlijke witte druivenras en zijn latere wijn belicht.
tekst Albert de Jong

Weissburgunder wordt bijna altijd als monocepagewijn uitgebracht en bezit tal van synoniemen waarvan pinot blanc en pinot bianco de bekendste zijn. Wereldwijd staat hij in de schaduw van zijn familielid de chardonnay, maar dit is volgens veel wijnkenners onterecht. De Duitse wijnboer en weissburgunder-icoon Rainer Bergdolt, uit de Pfalz, is zelfs van mening dat hij beter is dan chardonnay omdat hij over betere zuren beschikt en zodoende nooit log of boterachtig wordt.

Waar aangeplant

De weissburgunderdruif staat vrijwel overal wel aangeplant, maar de kwalitatief beste wijnen komen uit Europa. Duitsland is met ruim 5300 hectare wereldwijd de grootste en de meest boeiende producent hiervan.
Daarna volgen Oostenrijk en Italië met elk bijna 2000 hectare. In de Franse Elzas staan bijna 1250 hectare en daarmee is Frankrijk eveneens een toonaangevende producent. In Duitsland is hij in elke wijnregio aanwezig en vormt hij bovenal het verkwikkende frisse uithangbord van het zuidelijke Baden.

Tijd voor verandering?

De symposiumvoordrachten begonnen met de Badische minister Peter Hauck, die vertelde over de algemeen moeilijke situatie binnen de wijnbouw. Hij beschreef dat liefhebbers de hogere kwaliteit van steile-bergwijngaardwijnen waarderen maar dat zij daar niet echt een hogere prijs – vanwege de hogere arbeidskosten – voor willen betalen.
Daarnaast benoemde hij ook de eigen onkunde. Hij maakte namelijk een vergelijking tussen spätburgunder en de Nieuw-Zeelandse pinot noir. Daarbij stelde hij de vraag: ‘Hoe is het mogelijk dat zo’n klein wijnland met zijn jonge wijnbouwtraditie, geringe productie en hoge prijzen de hele wereld verovert, terwijl dat Duitsland met zijn duizend jaar oude spätburgundertraditie niet lukt?’

Wat riesling kan, kan ook weissburgunder

Informatief was de daaropvolgende podiumdiscussie onder leiding van Britta Wiegelmann, chef-redacteur van Falstaff Duitsland.
Hieruit kwam het volgende naar voren:

• Wijn van weissburgunder is bij iedereen geliefd.
• Hij wordt sterk gewaardeerd om zijn elegantie en kan uitstekend rijpen.
• Hij is zeer facettenrijk in geur en smaak.
• Hij kan zowel uitstekend op roestvrijstaal alsmede in hout worden gemaakt.
• Hij heeft een positief consumentenimago en is minder strak in het zuur dan riesling.
• Hij kan geweldig zijn wijngaard-DNA etaleren en is goed bestand tegen klimaatverandering.

De werkvloer

Na de voordrachten kwam de wijnpresentatie met honderd producenten uit Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en Zwitserland. Vanzelfsprekend waren de gastheren, en met name die uit Baden zelf, dominant aanwezig.
Opmerkelijk waren de vele stijlvormen die de weissburgunder tentoonspreidt. Zo waren er toegankelijke, frisse exemplaren die gewoonweg betoverden door hun levendige puurheid. Een voorbeeld hiervan was de geurige 2018 Bodensee Weissburgunder van Weingut Markgraf von Baden. Deze verkwikkende klassewijn was in al zijn eenvoud adembenemend mooi! En zo waren er veel meer van dit soort verleidelijke, tevens vaak zeer betaalbare exemplaren te genieten uit allerhande streken. Helaas lukt het hier niet om alles te beschrijven, maar hieronder noteren we een overzicht van sterk aanbevolen weissburgunderproducenten.

Berthold Claus met zijn geweldige Urbanus Weissburgunder

Prachtige Weissburgunder, afkomstig van Jura-kalk, bij toptalent Christoph Schneider

• Duitsland: Dr. Heger, Stigler, Franz Keller, Michel, Salwey, Markgraf von Baden, Claus, Thomas Seeger, Wöhrle, Claus Schneider, Ravensburg, Schlör, Bergdolt, Friedrich Becker, Dr. Wehrheim, Ökonomierat Rebholz, Münzberg, E. Weegmüller, Aldinger, Graf von Neipperg.
• Italië: Alois Lageder, Kellerei Terlan, Kellerei Schreckbichl.
• Elzas: Domaine Weinbach Faller, Maison Trimbach, Albert Mann.
• Oostenrijk: Prieler, Erich & Walter Polz, Tement, Erwin Sabathi.