bindels1Al 80 jaar en meer dan de helft van zijn leven schrijft hij over wijn en  aanverwante zaken. Het begon allemaal met een rubriek in het tijdschrift Ideaal Wonen, waar hij destijds hoofdredacteur was. Samen met Hubrecht Duijker stelde hij voor de abonnees elke maand een wijnpakket samen. – Louis Janssen

‘Hubrecht publiceerde al in Het Parool en vroeg of hij voor ons mocht schrijven. We proefden alles, bezochten importeurs, schreven onze bevindingen op en breidden het op een gegeven moment uit met artikelen over kaas. Tussen 1975 en 1980 is zo mijn wijninteresse ontstaan en gegroeid’
Hij schrijft nog steeds over wijn. Zijn site wijnwijs.eu is al jaren een van de best bezochte op dit gebied, met meer dan 2500 bezoekers per dag. Toch vindt uitgerekend John het jammer dat Proefschrift geheel op digitaal is overgeschakeld. ‘Mensen bladeren nog altijd graag in een tijdschrift, zeker de oudere abonnees.’ We kijken met hem terug op ruim 40 jaar ontwikkelingen in de wijnwereld.

Zwavel en fraude, wijnschrijverij als zelfpromotie
‘In het begin van de internationalisering zag je veel fraude. Sommige regio’s verkochten vier keer zo veel wijn als ze produceerden. Barolo’s moesten minstens 25 jaar ouderen, anders waren ze niet te drinken. In veel gevallen was een lange bewaar- of rijpingstermijn niet meer dan een eufemisme voor slechte wijn. Flessen wijn bewaarde de Nederlander in de huiskamer naast de kolenkachel. De beaujolais was een slap sapje. De wijnboeren gaven vooral tradities door, men keek niet buiten de eigen regio. Dat leverde dikwijls vreemde uitslagen op bij allerlei concoursen. Keurden die boeren uit onkunde wijnen uit andere regio’s af. Het zwavelgebruik was fors, temperatuurcontrole tijdens de vinificatie was nog een toekomstdroom. Voor de consument kwam wijn uit Frankrijk, klaar. Tegenwoordig drinken we gemiddeld 22 liter per jaar, toen dronk je zelfs op feestjes amper wijn. Alles moest bovendien beeldend beschreven worden. Wijn ging op die manier wel leven.’

bindels2Tegenwoordig ziet de wijnwereld er heel anders uit, mede dankzij die internationalisering. Overal zie je beweging, de vinificatietechnieken zijn sterk verbeterd en echt slechte oogsten komen nog maar nauwelijks voor. Internet brak voor veel mensen de wijnwereld open. ‘Tradities zijn inderdaad langzaam doorbroken. Ook de wijnjournalistiek is veranderd. Tegenwoordig zijn promotie en reclame compleet doorgeslagen. Allerlei mensen schrijven over wijn uit zelfpromotie. Bloggers en vloggers trekken soms veel publiek, maar de kwaliteit van de informatie is onder de maat. En om een bepaalde wijn te promoten organiseer je een masterclass. Terwijl tegenwoordig de behoefte aan informatie groot is, krijg je dikwijls halve waarheden en zelfs leugens te horen. Pr-bureaus organiseren ze bij het leven, maar enige objectiviteit ontbreekt te vaak. Ik stoor me ook aan de grote hoeveelheid internationale wijnconcoursen. Eigenlijk bestaat er maar één fatsoenlijke organisatie: Mundus Vini. De rest bestaat uit vriendennetwerken die elkaar overal uitnodigen. Vervolgens keuren ze minstens 30% van alle wijnen goed, omdat het moet.’

‘De digitalisering heeft ook goede kanten. Vroeger was een wijnschrijver bijna God, nu zien veel mensen hem als een representant van wijnconservatisme. Men wisselt bijvoorbeeld liever informatie uit via Facebook of Instagram. Niet dat alle informatie nu wél klopt, maar het bestaat en men maakt er gebruik van. Over hun taalgebruik schrijf ik geregeld op mijn eigen site en de hoeveelheid belabberde formuleringen is bijna oneindig. En in dit kader wijs ik op het volgende: het verhaal achter een wijn is steeds meer een onderdeel van de beleving aan tafel. Zit je in een restaurant, word je aan het lijntje gehouden door wéér een verhaal over wijn. Je bent zo drie of vier uur kwijt aan een maaltijd van anderhalf uur. Meer wijn verkopen, dat is het.’

John Bindels in Chili

John Bindels in Chili

Smaakvoorkeuren veranderen
De smaken zijn veranderd sinds 1975. ‘Jonge mensen houden meer van zoet. Op zich is zoet geen probleem. Een primitivo uit Zuid-Italië heeft een zoetje, maar dat is in perfecte balans met het zuur. Smaakvoorkeuren veranderen naarmate je ouder wordt. Oude mensen proeven minder nuances en medicatie beïnvloedt je smaak. Verfijning en complexiteit ervaar je minder dan vroeger. Ook de zintuiglijke waarnemingen nemen af, zodat het gebruik van kruiden en specerijen toeneemt naargelang de leeftijd. Uiteraard ontstaat zo een gewijzigde wijnvoorkeur. En meer in het algemeen: tegenwoordig kun je vrijwel elk product kopen. De hele wereld ligt in de supermarkten. Dat geldt ook voor wijn. Mensen koken minder, warmen een klare maaltijd op in de magnetron. Het te hoge zoutgebruik en de toevoegingen beïnvloeden de wijnkeuze. Men kiest bij wijn eerder voor herkenbaar gemak dan voor verdieping van smaak.’

Uiteraard zijn we benieuwd naar zijn eigen wijnvoorkeuren. ‘Uit Umbrië en Puglia komen heel mooie wijnen. Italiaanse wijnen hebben sowieso vaak een hogere kwaliteit. Bordeaux supérieur kan een prima alternatief zijn voor de gekwalificeerde châteauwijnen. Verder de midden-Rhône met syrah en viognier. Beaujolais, Muscadet en Saale Unstrut mogen van mij een flinke schop onder de kont krijgen. Daar moet nu echt iets gebeuren.

Tot slot een selectie wijnen die John Bindels tot op heden het meest waardeert:

Château Musar White, Bekaa Valley, Libanon 1952
grange 2006 aGrange Bin 95, Penfolds, Australië 2006
Vega Sicilia Unico Gran Reserva, Ribera del Duero, Spanje 2004
Riesling Scharzhof, Egon Müller, Mosel, Duitsland 2009
Sankt-Laurent, Weingut Glatzer, Carnuntum, Oostenrijk 2012
Yarden Syrah, Golan Heights Winery, Galilee, Israel 2011
Block 3 pinot noir, Felton Road, Central Otago, Nieuw-Zeeland 2011
Torre Testa susumaniello, Tenute Robino, IGT Salento, Italie 2011
Anni 25, Arnaldo-Caprai, Sagrantino di Montefalco, Italie 2006