Wat moeten we met al die wijnconcoursen? Er komen er steeds meer. En dus krijgen we te maken met een toenemende hoeveelheid ‘bekroonde’ wijnen. Voor de wijnconsument wordt het er dan in de supermarkt niet gemakkelijker op. Doorgaans weet zo’n wijnkoopster (want meestal kopen daar vrouwen) dan niet hoe ze al dat goud en zilver moet ‘wegen’, dat haar vanuit de schappen toelacht. Supermarkten roepen dat ze de klant vooral over wijnkeuzen willen voorlichten. Ja, voor zover het hun uitkomt. Want inkopers zijn verzot op medaillewijnen tegen zo laag mogelijke prijzen. En ze gaan ervan uit dat die met voorrang de schappen uitgaan.
Wijnimporteurs verkopen ook graag blingwijnen. En vooral restauranthouders uit de middenklasse zien die graag vermeld op hun wijnkaarten, omdat ze hun gasten daarmee denken te kunnen ‘verleiden’. Prijsbrekers werken bij voorkeur met ‘bekroonde’ wijnen. Hun hele promotie is erop gericht en wie er niet ‘snel bij’ is mist een ‘gouden kans’, zoals we dagelijks in mails en advertenties kunnen lezen.
Jurycursus
Het wordt dus tijd voor een ‘Groot Wijnmedaille Boek’ waarin al dat bling ‘professioneel’ en categorisch naar waarde of waardeloosheid wordt geschat. Dat zal dan jaarlijks geactualiseerd moeten worden. Want behalve nationale concoursen en wijncompetities over de grens komen er ook jaarlijks meer van die eendruifs-concoursen, zoals die voor chardonnay, sauvignon blanc, merlot of syrah, die ook weer bijdragen aan de blingheuvel die nu al niet meer is te overzien. Het profijt daarvan gaat voornamelijk naar de bedenkers van deze verdienmodellen. Want het inschrijfgeld per te beoordelen fles liegt er niet om. Dikke bijvangst is ook het geld dat kandidaten voor de ‘jury’ uit de zak wordt geklopt als ze zich tot ‘expert’ laten scholen.
Lang niet iedereen in de wijnprofessie is met die situatie ingenomen. Maar er blijft altijd een groep die er brood in ziet en zo toch meewerkt aan ophoging van die medailleberg. Zo is er sprake van dat we er in polderland naast het erkende nationale concours, de Spaanse en de Beaujolaiscompetitie weer een ‘challenge’ bij krijgen. Een wijnblad beloofde z’n lezers een Duitse concours, dat ook weer bling en vooral stickers genereert, waarmee de consument dan moet worden verlokt.
Nadelig
Organisaties die er dik aan overhouden beweren dat aanmoediging van wijnboeren hun belangrijkste drijfveer is. Want daarmee kan het nationale productieniveau worden opgevijzeld en daarmee dus ook weer de flesprijs. En zo houdt de prijzen-caroussel zichzelf in stand en verandert het in de promotie voorgespiegelde voordeel in een uiteindelijk nadeel voor de consument.
In het Groot Wijnmedaille Boek, dat uiteraard ook online dient te verschijnen, kan dan worden uitgelegd hoe de wijndrinker eeuwig het gelag zal blijven betalen.
