Twee weken lang heeft ‘wijnpiraat’ Ronnie Bergsma van de stuntwinkel Wijnoutlet op z’n eigen website voor schut gestaan. Hij moest van de rechter per rectificatie laten weten dat hij ‘oneerlijk’ reclame had gemaakt voor 7 wijnen. Daarvan moest-ie ook nog de namen noemen. De veroordeelde promotie werd ‘onrechtmatig’ bevonden in een kort geding, aangespannen door de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Wijnhandelaren (KVNW) en vier van haar leden. Die hadden daarmee willen bereiken dat er nou eens en voorgoed een eind zou komen aan het gestunt met wijnprijzen. Een praktijk die Wijnoutlet voornamelijk zegt te beoefenen door restpartijen rechtstreeks op te kopen en de organisatie klein te houden.
Transparant
De rechtbank Midden-Nederland is hen daarin niet tegemoet gekomen. Stunten met wijnprijzen blijft mogen. Maar dan moeten de prijsvergelijkingen wel voldoen aan rechterlijke eisen: transparant en duidelijk, zonder dat er ingewikkeld naar de originele vergelijkingsprijs hoeft te worden gezocht. Een tegenvaller dus voor de georganiseerde wijnbranche, waarbinnen enkele wijnbedrijven bijna nog in de veroordeling waren meegesleept. Want Bergsma had laten uitzoeken dat drie van de aanklagers zelf onjuiste informatie over hun wijnen hadden verstrekt. Daar schrokken de wijnhuizen Résidence, De Bruijn en La Bouteille d’Or zo van, dat ze onmiddellijk na schriftelijke sommatie en nog vóór het geding diende, op hun websites corrigeerden wat aan fouten werd erkend. Was dat niet gebeurd, dan had Bergsma ‘in reconventie’ gerechtelijk laten vaststellen dat de aangesproken heren een lading boter op hun hoofd hadden.
Winstpunten
In het persbericht meldde de KVNW uitsluitend de winstpunten in het nadeel van Wijnoutlet: een veroordeling wegens foute informatie over jaargangen en een niet bestaande wijnmedaille, het melden van onjuiste prijsvoordelen, misleidende prijsvergelijking op basis van niet identieke wijnjaren en een 24-uurs-aanbieding die na het verstrijken van een etmaal normaal doorliep.
Dat Bergsma van de rechter gewoon verder mag stunten, een forse tegenvaller voor de KVNW, werd in het persbericht wel opvallend verhuld gemeld: ‘Aangezien Wijnoutlet zich niet heeft verbonden aan de reclamecode voor alcoholhoudende dranken, is de uitspraak van de Reclame Code Commissie (van enige maanden geleden J.B.) voor zover het de overtreding van deze gedragscode betreft, niet bindend’. De rechter zei het eenvoudiger: wie zich niet aan die code heeft gebonden en bovendien geen lid is van de KVNW hoeft zich bij prijsstunterij niet in te houden. Mits aan de gerechtelijke voorwaarden wordt voldaan.
De uitspraak in dit kort geding heeft als pluspunten opgeleverd, dat prijsvergelijkingen (‘Bij ons’en ‘Elders’) voor iedere websitebezoeker glashelder moeten zijn, evenals die van wijnjaargangen. Over die laatste liet Bergsma z’n advocaat nog aanvoeren dat hij die minder belangrijk vindt, omdat wijnen uit het lagere prijssegment door middel van ‘additieven’ van jaar tot jaar een constante ‘kwaliteit’ houden. Daarmee typeerde hij in feite z’n eigen stunthandel.
