Opscheppers heb je overal. Ook nogal wat in de polderlandse wijnwereld. Maar wie zich als uitzonderlijk op de borst ramt, moet daar ook argumenten voor hebben. Of tenminste het bewijs leveren dat niets of niemand hem kan onttronen. En als we dan ‘uitvergroten’ wie met het grof vuil van de overdrijvers aan de straat kan worden gezet, blijft er niet zoveel over.

Wie scheppen er zoal op? Om te beginnen wijninstellingen en wijnwebsites. Maar ook zichzelf kietelende, van zelfoverschatting blakende bloggers maken er op hun armzalig bezochte web-stekken vaak een potje van.

Het begon jaren geleden met ‘wijnpionier’ Derrick Neleman, nu bekeerd discipel van oprechte wijninformatie ten eigen bate en vooral ‘ideologisch’ wijnmaker. Hij pretendeerde ooit ‘DÉ’ wijnportal van Nederland’ bij elkaar te hebben gefietst. In de praktijk puur mercantiel gedoe rondom een omzetjacht, waarvoor hij propaganda-‘angels’ leende van een Brits wijnmedium. En totdat ze massaal afscheid namen jarenlang de columns van wijnschrijvers voor reclamedoeleinden gebruikte. Omdat er toen nauwelijks concurrentie was, dacht hij zich die pretentie te kunnen veroorloven. Intussen is die ‘portal’ ingelijfd bij prijsstunter en vaker betrapte misleider De Wijnbeurs.

Niks beters

Maar ziet: we hebben weer een nieuwe. Wijnplein noemt zich al geruime tijd ‘DÉ wijnportal van wijn-minnend Nederland’. Dat betekent in de optiek van de titelvoerder dat er geen overtreffende trap van bestaat. Of en zo ja in welke mate de wijnminnaars dat ook zo ervaren, zou een erkend bureau eens kunnen onderzoeken. Een overwegend positieve mening van wijnconsumenten zou het vermeende gelijk van deze oudste wijnwebsite van ons land kunnen bevestigen.

Over ‘DÉ wijnwebsite van Nederland, zoals Wijn.nl zichzelf afficheert, hebben wij het aanmatigende ‘gelijk’ al enkele malen doorgeprikt. Er is op die achterlopende website niets actueels te vinden waarmee de ‘organisatie’ haar misplaatste arrogantie zou kunnen rechtvaardigen. Wie ‘DÉ’ wijnwebsite wil zijn, moet ook navenant kunnen leveren. En wat we daar krijgen opgedist is voor het overgrote deel verschaald, want ver over de uiterste houdbaarheid. Een betere titel zou dus zijn: ‘DÉ geflopte wijnwebsite van Nederland’. De verantwoordelijke Stichting Wijn Onderwijs Nederland doet net of er niks aan de hand is en beweegt niet.

Gelijk

In het wijnonderwijs bestaat al jaren een controverse tussen ‘DÉ Wijnacademie’ (die net een nieuw bestuur zonder de vroegere dubbele petten heeft) en de ‘WTOL academy’ van Ruud Weterings en zijn cohorten, over de waarde van het vinologendiploma. De Wijnacademie vindt zich de enige echte. Weterings zegt z’n opleiding van eerder uitgelichte smetten te hebben gezuiverd en door samen te werken met de Stichting Vakbekwaamheid Horeca een minstens zo waardevolle opleiding te bieden, die dan ook SVH-vinoloog heet. Tot nog toe ziet ‘DÉ’ Wijnacademie niet in waarom ze haar ambitieuze lidwoord zou opgeven. Tot nader order ‘claimt’ zij haar gelijk.

In de wereld van de papieren media zien we zo’n wedloop minder. Hoogstens een schijnbare, bijvoorbeeld bij de gids Grootspraak. De meest recente heeft op de kaft staan: ‘DÉ wijnrestaurantgids 2019’. En daarmee is het de enige wegwijzer in wijnland die dat niet hoeft te bewijzen. Domweg omdat er geen andere specifieke wijnrestaurantgids in polderland bestaat. En wie als enige in een gat springt dat anderen open hebben gelaten, mag het alleenrecht op zo’n titel voor zich opeisen. Michelin, om maar eens de belangrijkste eetgids te noemen, heeft nooit iets specifieks aan wijn gedaan.

Fractie

Dan zijn er nog al die bloggers die zich als promotieverlengstukken gedragen. En allerlei dubieuze ‘uitroepers’ die ons land vol ‘beste’ wijnen proppen. Die laatsten zeven dan ‘DÉ’ winnaars uit die opgestuurde vini-plas. Uiteraard vertegenwoordigen die maar een fractie van de geproduceerde massa, waarvan de onbetwiste top zich niet verwaardigt met bling-geile wijnboeren in de competitieslag te gaan. Die inzendingen zijn vaak ook nog verdeeld in een bijna onafzienbare reeks categorieën, bij wijze van aanmoediging.

Zo wordt, naast de erkende concoursen en ‘challenges’ een heel wijncircus op gang gehouden, waarvan iedereen een graantje meepikt. Maar of we het allemaal zo serieus moeten nemen…