Zo’n peloton was er ook weer bij de recente proeverij van een wijnnegotie die zich graag ‘smaakbepalend’ voor de natie laat noemen. Even een trend setten en je kunt weer een jaar vooruit.
Geen klassieke wijnen, die behalve een weifelmoedige senior geen hond meer in z’n glas wil. Nee, uitsluitend nieuwlichters- spul. Daarmee kun je ‘het verschil maken’, net als zo’n gladhoofd met z’n brilmontuur. Onbespoten proefgenoegen dus, want met die giftige pesticiden hebben we onze les nou wel geleerd. Zelfs wie ermee werkt kan het na verloop van tijd begeven.
Drinkbaar
Wat er daarom wél werd geschonken? Wijnen die ‘gezond’ zijn. Niet voor het menselijk fysiek maar ‘in zichzelf’. Een van die skinheads beweerde zelfs dat al die kelderpoespas alleen maar dient om azijn drinkbaar te maken. Dat wil zeggen: als al die kleurstof, verneuk-gist, enzymen, tannine-temmers en extra sulfiet zouden wegblijven uit wat nu voor wijn doorgaat, zouden we er niet over piekeren om dat vocht door te slikken.
Wat eeuwen van vader op zoon aan wijn-‘kennis’ werd overgedragen, smeet dat geschoren hoofd zomaar op de brandstapel.
Natuurwijn, dat is het ‘helemaal’. Druiven uitknijpen en niks meer aan doen. Onbepoteld, zuiver, een godsgeschenk van een steeds grilliger klimaat.
Natuurwijn die je nooit belazert, zoals al die wijn-‘kunstenaars’ dat tot nog toe deden.
Natuurwijn, zonder het jaarlijkse presentatie-circus van al die wijn-acteurs die bij hun eigen (verkoop)waarheid zweren.
Natuurwijn die kan mee- of tegenvallen, naarmate de planeet het belieft te geven of te nemen.
Maagdelijke natuurwijn, die de laatste tijd vooral de ‘avontuurlijk’ ingestelde meute aanspreekt. Die laat zich overigens ook geen ‘proefnotities’ met de gebruikelijke vegetale en parfum-terminologie meer aansmeren.
Dus maak je kelders maar gezwind leeg, adviseerde de gladjanus. En gebruik hem maar voor iets beters. Want natuurwijn is er niet om weg te leggen. Wie hem drinkt, kaal en vrij van regels zoals-ie is, proeft wijn zonder het toupet van de wijnmaker.
