Wat zijn dat eigenlijk, ‘influencers’? Ook in de wijnwereld duiken ze steeds vaker op. Heb je zo’n figuur wel eens aangeraakt? En hoe ‘voelde’ dat? Ging er iets ‘door je heen’? ‘Deed het iets’ met je? Nou, dan heb je de ware ontmoet. Zo’n type dat jou over de wijndrempel heeft getild. Je drinkt nou een aardig glas. Niet overdreven. Maar in ieder geval meer dan die nul glazen per dag waarmee de Gezondheidsraad je risico op hartaandoeningen verkleint. Dat heeft zo’n ‘influencer’ toch maar mooi bereikt. Tegelijkertijd rijst dan de vraag: ben jij wel ‘representatief’ voor de doelgroep? De nieuwe generatie laat zich niet zo snel in de luren leggen.
Hoe je ‘influencer’ wordt? Kijk op internet. Soms lukt dat al na een cursus van vijf dagen. Ik vond deze doorbraaktip op instagram: ‘Vermijd generieke hashtags, maar ga op zoek naar specifieke en relevante longtails, zodat je een grotere visibiliteit hebt in jouw niche’. Per slot van rekening gaat het om de ‘commitment rates’, nietwaar?
Je kunt op verschillende manieren ‘influencer’ worden, op allerlei terreinen. En het helpt als je daarbij bedreven bent in het gerommel met ‘likes’. Met dat soort trucs op (a)sociale media hebben al heel wat jongeren zich ‘in de kijker gespeeld’.
IJdeltuiten
In de polderlandse wijnwereld gaat het allemaal wat trager. Daar word je pas ‘influencer’ als smartfoonverslaafden na oproep van een lijfstijlblad, dat ze dan ook nog moeten kennen, maar vaak genoeg je naam doorgeven. En of je het nou gelooft of niet, er zijn ijdeltuiten die dat laten meetellen voor hun cv. Het hoogst op de lijst staan doorgaans lieden die actief zijn in de wijnverkoop of de productpromotie. Daar hoeft maar zo’n naam te zijn gevallen, of de ‘nominatie’ wordt onmiddellijk zo breed mogelijk uitgedragen: Kijk mij eens meetellen in het digitale toevalligheidscircuit!
Bij die ‘winnaars’ kunnen ook figuren zitten die met glad en misleidend pr-gebazel wijnliefhebbers tot verkeerde keuzen aanzetten. Zo stond in de kopgroep van ‘influencers’ een paar jaar geleden nog een wijnpiraat die na recente veroordeling doorging met dubieuze praktijken. Ik wil er maar mee zeggen dat het woord nogal eens wordt gehanteerd in relatie tot competitieve wijnomzet, ondersteund door ‘story telling’, hoe die ook van verzinsels of misleiding aan elkaar mag hangen. Inmiddels heeft het woord zelf aan ‘influence’ verloren. Wie beter weet, schaalt het in als bedenkelijk surrogaat voor advertenties.
Op bestelling
Wijnvloggers kennen we intussen ook. Die kun je inhuren. Ze verdienen hun geld zelfs met promotie van flessen die niet iedereen in huis wil hebben. En dan zijn er nog wijnjournalisten en wijnschrijvers. En die kunnen, mits het integere vak-beoefenaars zijn, een ander soort invloed uitoefenen dan met betaalde promotie of omzetbevorderende publicaties. Ik leg de nadruk op integer. Want wat te denken van een Hollands wijnblad dat de wijnbranche commercieel toeroept : u kunt ook een wijnspecial ‘b e s t e l l e n’, en zich tegelijkertijd ‘onafhankelijk’ noemt? Wie betaalt wil nou eenmaal ‘influence’ op de inhoud. Zoals welke wijnbedrijven, Bekende Wijn-Nederlanders (BWN-ers) of organisaties wel of niet aan bod komen. En de special-vullers zullen niet ontkomen aan enige zelfcensuur bij het formuleren van hun (betaalde) teksten. Omdat onvriendelijkheden niet worden gewaardeerd en scandaleuze situaties buiten beschouwing dienen te blijven. De naar de markt verkochte ‘onafhankelijkheid’ is dan niet erg overtuigend.
Wie er zonder blad voor de mond aan bijdraagt dat de handel en wandel van de ‘wijnindustrie’ transparant voor het voetlicht komt, verdient het eerder ‘influencer’ te worden genoemd dan wat geldmakers daaronder verstaan. Die laatsten kunnen hun heil gemakkelijk vinden op de zogeheten ‘marktplaatsen’. Waar je vloggers of bloggers van diverse pluimage kunt kopen om jouw handel op de kaart te zetten. Spaart hoge tarieven van het pr-bureau uit.
Maar of het de geloofwaardigheid dient? Vraag dat maar aan kritische ‘millennials’ die niet blind achter omzetvaandels aan hollen.
