Apart ras, die wijn-invliegers. Op gezette tijden melden hun importeurs dat ze eraan komen om weer eens een ‘exclusieve’ slinger aan de verkoop te geven. En dan gaan er van die reclame-invitaties uit naar willige ‘wijnschrijvers’ of zie-mij-eens-bloggers, die dan vervolgens bevallen van doorgaans lovende promotieteksten. Waag het maar niet om bij promo-voer, oftewel een ‘educatieve’ wijnlunch, ooit iets negatiefs te publiceren over de luxueuze happen van de betere chefs, in combinatie met plug-wijnen. Tenminste, als je op de ‘perslijst’ van zo’n importeur wilt worden gehandhaafd. Wee degene die zo’n séance ooit welverdiend heeft gekraakt. Hem wacht eeuwige verbanning uit het amice-circuit. In wezen is dat een compliment voor zo’n non grata. Want er lopen helaas te weinig wijnscribenten rond die passen voor de rol van PR-lakei.
In de wijnschrijverij valt te bespeuren dat zogenaamde objectieve berichtgeving meer trekken van voegzaamheid dan van ‘Eigenständigkeit’ vertoont. Een Franse collega, die ook geregeld afstand neemt van dit soort culinaire klitterigheid, drukte het dezer dagen plastisch uit: Weekdieren komen daar niet alleen OP tafel.
Laudatio’s
De laatste maanden was het weer raak met die opvoedende wijnlunches. Drie importeurs is het gelukt enkele tafels vol ‘hulptroepen’ in dure meeliftende locaties te organiseren voor hun verkoopacties, die niet zelden het valse etiket ‘masterclass’ krijgen opgeplakt. Onder het motto: laat geregeld van je horen, anders ben je niet in tel, verwelkomden ze met hun breedste glimlach de dames en heren die zich voor de zoveelste maal lieten optrommelen voor de gratis (besproeide) lunch. De ijverigsten hebben hun ’bevindingen’ aan internet toevertrouwd, waar deze laudatio’s –naar het schijnt- het eeuwige digitale leven genieten. Ik lees daar van die ontzuurde zinnen met sleetse adjectieven als: subliem, ideaal en perfect. Hoogstens een enkeling waagt zich aan een zin als: ’We hadden ons bij deze rode krachtpatser een steviger gerecht kunnen voorstellen’. Drastischer wilden ze het niet maken.
Goedkoper
Zie je nou wel, roepen dan die gelijk-hebberige organisatoren: Kennelijk valt er weinig of niets aan te merken op de combinaties van wijn en gerecht bij onze ‘high level’- lunches.
Op die manier niet, nee. Maar of dat het proefkompas moet zijn waarop wijnconsument en horeca moeten koersen?
Wie kuist in de kritiek houdt jaknikkers over. Ook al proberen die hun volgzaamheid of zelfcensuur vaak klunzig in hun teksten weg te moffelen. Bovendien: ze geven ‘ook maar een mening’. En die is voor die importeurs en hun leveranciers in ieder geval goedkoper dan een ‘advertorial’.
