tekst Jan van Lissum
Ook deze keer waren de wijnen afkomstig van wijnhuizen die nog niet in Nederland worden geïmporteerd. Ze zouden representatief zijn voor een moderne stijl Ribera del Duero-wijnen. Als dat laatste inderdaad het geval is, dan voorspelt dat weinig goeds voor de toekomst en wekt het eigenlijk geen verbazing dat deze wijnen nog niet in Nederland verkrijgbaar zijn. We proefden namelijk veel wijnen zonder fraîcheur of rondeur, met weinig aromatische samenhang, veel tannine en dikwijls uit balans en/of drogend en hard. Een groot verschil met wat we gewend zijn van een inmiddels flinke reeks bekende namen als Vega Sicilia, Pingus, Dominio del Aguila, Dominio de Atauta, Emilio Moro, Hacienda Monasterio, Aalto, enz.
Je zou van de opdrachtgevers in de regio zelf toch verwachten dat ze genoeg kennis en ervaring bezitten om een mooie reeks wijnen te selecteren die een kans van slagen hebben op de Nederlandse markt.
Een paar uitzonderingen lieten zien hoe het beter kan:
Crianza, Bodegas Lambuena, Ribera del Duero, Spanje 2016
Tempranillo, 40 jaar oude stokken, 12 maanden barriquerijping (60% Frans, 40% Amerikaans eiken); zeer veel kleur, intens, ingepakte geuraroma’s, goede vulling, balans en rondeur, goede tannine, uitstekende wijn, wel decanteren (14,5%)
En een wijn-spijscombinatie, die vrij onverwacht best geslaagd was:
Anjouduif
Olijf & duivengarum tapenade, gezouten citroen, conchiglioni à la royale
Crianza, Altos del Terral, Ribera del Duero, Spanje 2017
Tempranillo, 40 jaar oude stokken, 12 maanden rijping in Franse barriques; de wijn is strak, drogend, beperkt qua fruit en naar het einde toe kruidig, maar komt bij dit gerecht beter voor de dag dan verwacht.